Niña Angela M. Rocio
Saint Joseph College former Saint Joseph Institute, Salutatorian Batch 2014
Leron, Leron Sinta
“Sara, gising na.” pasilip-sa-Bahay-Kubong
pagbati ng Haring Araw kay Sara Pin.
“Bumangon ka na riyan at gumayak. Darating na mamaya si
Leron.” Panimulang bungad ng ina ni
Sara. Magiliw na naghanda si Sara para sa eskuwela.
“Sara! Sara! Tara na baka tanghaliin tayo.” At humayo na ang magkaibigan.
“Magandang umaga, mga bata. Ngayon ang taunang pagtingin
ng ngipin.” Panimulang bati ng punong
guro. “At magsisimula ito sa Unang Baitang.”,
pagpapatuloy niya.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
“Buti na lang nagsipilyo kami kanina ng Inay.”, bulong
ni Sara kay Leron.
Nakakuha ng markang excellent
si Sara samantalang fair naman ang
binigay kay Leron.
Tapos na ang araw. “Kayputi nga naman ng ngipin mo,
Sara.” wika ni Leron habang kinakain ang binili niyang bananacue kay Aling
Teresita. “Ilang beses ka ba nagsisipilyo?” tanong niya.
“Isa sa umaga pagkatapos kong mag-agahan at isa sa gabi
bago ako matulog.” magiliw na sagot ni Sara.
“Parehas lamang pala tayo; ngunit bakit mas maputi ang sa
iyo? Walang sira at kumpleto.” Itinapon ni Leron ang istik ng bananacue sa
basurahan.
“Hindi ko alam.”
Bumili ng ice
cream si Leron, katulad ng araw-araw niyang ginagawa pagkatapos ng
eskuwela.
Sabay na gumawa ng takdang aralin ang magkaibigan.
Kinabukasan ay maagang nakarating si Leron sa Bahay Kubo
nina Sara. “Sara, handa ka na ba? Tara na.”
“Sandali na lamang, Leron. Sinisipilyuhan ko pa si Sara.
Pumasok ka muna at maaga-aga pa naman.”
Pumasok si Leron at dumiretso sa kusina kung saan
naroroon ang mag-ina. “Lagi niyo po bang sinisipilyuhan si Sara?” tanong niya.
“Oo para masigurado kong nadaanan ng sipilyo ang bawat ngipin ni Sara at
matiyak na natanggal lahat ng tirang pagkain.”
“Hindi po ba kaya ni Sara?”
“Hindi niya kayang abutin ang ngipin niya sa dulo kaya
tinutulungan ko siya. Minsan ay mayroon pa ring natitirang pagkain sa gitna ng
kanyang ngipin.” magiliw na paliwanag ng ina ni Sara nang matapos silang
magsipilyo.
“Sara, hindi ka ba magmumumog?” tanong ni Leron nang may
malalim na pagtataka.
“Hindi dapat nagmumumog sabi ng ating dentista.” At
humayo na ang magkaibigan.
Isang ordinaryong araw na muli para sa magkaibigang Sara
at Leron. Katulad ng nakasanayan, bumili ng bananacue at ice cream si Leron.
Panibagong umaga para sa magkaibigan ngunit tanghali na
ay hindi pa rin dumadaan ang maagap na si Leron. “Humayo na tayo at baka ika’y
mahuli.” wika ng ina ni Sara.
“Inay, ang sakit ng ngipin ko!” paiyak na batid ng bata.
“Normal lamang iyan, anak. Naranasan ko rin iyan noong
ako’y bata.” sagot ng kanyang ina.
“Bibilhan kita ng gamot para sa sakit ng ngipin.” At
humayo ang ina ni Leron.
Kinahapunan ay pinuntahan ni Sara si Leron tangay ang
bananacue at tumutulong ice cream.
Magiliw na tinanggap ni Leron ang pasalubong. “Bakit hindi ka pumasok, Leron?”
tanong ni Sara.
“Sumakit ang ngipin ko. Sobrang sakit na para akong
pinupulupot.” paliwanag ni Leron habang sinisipsip ang tumutulong ice cream.
Gumawa ng takdang aralin ang magkaibigan.
Kinabukasan ay sinamahan si Leron ng kanyang ina sa
eskuwelahan. Sinabi niya na sumakit ang ngipin ng bata at pinakiusapan ang guro
na bigyan si Leron ng gamot sakaling sumakit muli ito.
“Puwede po kayong kumonsulta sa ating dentista.” wika ng
guro.
Sinamahan ng guro ang mag-ina tungo sa dentista.
“Magandang umaga po.” panimulang bati ng mag-ina.
Lumisan na ang guro. Magsisimula na ang klase.
“Sumakit po ang ngipin niya.” wika ng ina.
Nagkaroon ng panayam ang ina at dentista ukol sa sumakit
na ngipin ni Leron.
“Tatandaan po natin, hindi normal ang pagsakit ng
ngipin. Iwasan ang malimit na pagkain ng matatamis. Magsipilyo ng dalawang
beses sa isang araw, isa pagkatapos kumain ng agahan at isa bago matulog ang
bata. Gumamit ng fluoridated toothpaste at
sapat lamang ("pea-size") ang dami na ipahid nito sa sipilyo para kay Leron. Hindi kailangang marami ang
toothpaste, kailangan ay mainam ang pagsipilyo at tayong mga magulang ang may
kakayanan gawin ito. Laging gagabayan ang ating mga anak sa pagsisipilyo dahil
may mga bahagi ng ngipin na hindi maabot ng ating mga bulinggit. Inuulit ko po,
tayong mga magulang ang responsable sa kalusugang pambibig ng ating mga
bulinggit. Tungkulin nating gabayan sila sa pagsisipilyo. At ang huli, maaari
pong huwag na po tayong magmumog.” Mariing paliwanag ng dentista. Inabutan niya
ang ina ng kapirasong papel kung saan nakapaloob ang kanyang mga sinabi. “Maari
niyo po itong idikit sa tabi ng salamin upang laging mapaalalahanan.”
pagpapatuloy ng dentista. At lumisan na rin ang mag-ina.
“Ah Kaya pala sinisipilyuhan ka ng iyong ina, Sara.” batid
ni Leron kay Sara.
by
Niña Angela M. RocioStudent/Clinician, UP Manila College of Dentistry
Saint Joseph College former Saint Joseph
Institute, Salutatorian Batch 2014
